Етиопското племе Боди, познато и како Меен, е домородна заедница која живее во југозападниот дел на Етиопија. Познати се по нивните уникатни културни настани, традиционалниот начин на живот и нивната силна поврзаност со природата.
Содржина:
Вовед
Меканите или Меен се сурмичка етничка малцинска група која живее во југозападна Етиопија. Пописот од 1998 година вели дека ги има 56.585 лица. Меканот или Меенот го зборуваат јазикот Меен, кој е член на семејството на сурмичката група на јазици. Населението е поделено во две групи: планинската група Тишена, кои се земјоделци и низинската група Боди, кои се сточари.
Се верува дека племето Боди е едно од најраните племиња што се населиле во регионот на југозападна Етиопија. Тие имаат богата историја која датира со векови. Племето успеало да го зачува својот културен идентитет и традицијата и покрај влијанијата на модерното време.
Начин на живот и социјална структура
Животниот стил на племето Боди се врти околу земјоделството и сточарството. Тие се посветени на земјоделството за егзистенција, одгледување на култури како пченка и просо. Добитокот, особено говедата, играат значајна улога во нивното општество, бидејќи преку нив секој член, односно семејство во рамки на племето Боди го претставува своето богатство и статусот. Племето практикува номадско сточарство, преместувајќи го својот добиток во различни пасишта во потрага по свежа сточна храна..
Општествената структура на племето Боди е организирана во старосни групи, при што секоја група има специфични одговорности и привилегии. Старешините имаат значително влијание и носат важни одлуки за заедницата. Луѓето од Боди го ценат заедничкото живеење и ја нагласуваат соработката и меѓусебната поддршка.
Културни практики и традиции
Племето Боди има енергично културно наследство со уникатни практики кои ги разликуваат од нивните соседни заедници. Едно од нивните најпознати обележја е церемонијата „Каел“ или „дебели мажи“, којашто ја слави машката убавина и сила. Како подготовка за настанот, младите мажи поминуваат 6 месеци во изолација, консумирајќи мешавина од крв и млеко за да се здебелат. Церемонијата кулминира со натпревар каде учесниците ги прикажуваат своите зголемени стомаци и танцуваат.
Шест месеци по започнувањето на режимот на дебелеење, мажите се појавуваат за да ја покажат својата нова и зголемена фигура и за да се избере победник. Најдебелиот човек се прогласува за победник но, неговата слава ќе продолжи се до крајот на неговиот живот.
Детали за церемонијата „Каел“ или „дебели мажи“.
Подготовките за натпреварот започнуваат шест месеци пред церемонијата. На секое семејство му е дозволено да предложи неженет маж за церемонијата, кој откако ќе биде избран и одобрен, ќе се повлече во својата колиба и не смее да се движи или да води љубов додека трајат подготовките во наредните шест месеци.
Типот на храна што овие млади мажи ќе ја конзумираат не е нешто што би го јаделе редовно. Специјалната исхрана за овие млади избраници е во форма на мешавина од кравја крв и млеко, која редовно им ја служат на мажите други жени од селото. Важно е да се напомене дека кравите се свети за племето Боди, па затоа не ги убиваат, туку само прават мала дупка во вената на кравата и откако ќе земат крв, истата ја затвораат со глина.
Предизвиците за младите натпреварувачи продолжуваат со тоа што треба брзо да ја испијат оваа мешавина од крв и млеко, поради високите температури и да не дозволат крвта да се згрутчи. За целиот период од 6 месеци ова е единствениот тип на храна што го добиваат младите мажи.
Кога ќе дојде време за главниот ден на церемонијата, младите мажи полека излегуваат од своите колиби и одат до местото на церемонијата. Но, истите тие млади мажи кои пред 6 месеци беа во одлична физичка состојба, сега се со значително зголемена телесна тежина и дури самото одење им е предизвик.
Церемонијата вклучува пешачење со часови во круг околу свето дрво, набљудувани од другите мажи и помогнати од жените кои ги мачкаат со алкохол и им ја бришат потта.
Нема сите мажи да ја издржат оваа церемонија и многумина од нив ќе се откажат. Но, откако ќе се избере најдебелиот човек, церемонијата завршува со колење на крава со помош на огромен свет камен. Селските старешини потоа ќе го прегледаат стомакот и крвта за да видат дали иднината ќе биде поволна и добра или не.
По завршувањето на оваа церемонија, животот на младите мажи ќе се врати во нормала и повеќето од нив ќе ги намалат своите огромни стомаци по неколку недели со умерено јадење. Но, во исто време по неколку недели ќе бидат избрани други млади мажи и циклусот на оваа церемонија повторно ќе започне. Сон на секое дете од племето Боди е да стане најдебел човек. Тоа носи статус и буквално го прави херој до крајот на животот.
Практики за нанесување лузни на телото
Друг важен аспект на културата на Боди се нивните практики за нанесување лузни на телото. Засекувањето, намерното бодење или горење на делови од кожата, е распространето и кај мажите и кај жените. Овие видови на лузни го симболизираат идентитетот, убавината и племенската припадност.
Музика и танцување
Музиката и танцот се составен дел на церемониите и прославите кај племето Боди. Традиционалните инструменти, како што се тапаните, дувачките и жичаните инструменти, ги придружуваат ритмичките движења на танчерите. Овие танцувачки настани играат клучна улога во зајакнувањето на социјалното ткиво на заедницата.
Духовни верувања и ритуали
Племето Боди следи анимистички верувања, припишувајќи духовно значење на природните елементи, духовите на предците и натприродните суштества. Тие веруваат во постоењето на врховното божество познато како „Тумви“, кое е одговорно за создавањето и одржувањето на светот.
Се спроведуваат ритуали и церемонии за да се смират духовите на предците и да се бараат благослов од божествата. Шаманските практики, вклучително и ритуалите за исцелување предизвикани од транс, ги вршат специјализирани поединци познати како „дхумуга“. Се верува дека овие духовни водачи поседуваат способност да комуницираат со духовното царство.
Предизвици и адаптации кон модерното време
Племето Боди се соочува со различни предизвици додека се движи низ модерниот свет. Навлегувањето во модернизацијата, уништувањето на шумите и климатските промени значително влијаат на нивниот традиционален начин на живот. Деградацијата на животната средина доведува до недостаток на ресурси, што влијае и на земјоделството и на сточарството.
Воведувањето на западните културолошки влијанија и начин на живот, исто така, претставува предизвик за зачувување на културата и традицијата на племето Боди. Помладите генерации се повеќе се изложени на урбаниот начин на живот и добиваат формално образование, што доведува до намалено пренесување и практикување на традицијата.
Сепак, племето Боди покажува одредена отпорност во прилагодувањето на овие предизвици. Некои членови на заедницата се занимаваат со туризам, пречекувајќи ги посетителите да ја искусат нивната култура и на тој начин генерираат приход за племето. Во тек се и напори за промовирање на одржливо земјоделство, пошумување и проекти за зачувување на културата.
Заклучок
Племето Боди од Етиопија претставува светско уникатно културно наследство, со карактеристични обичаи и традиции кои траат со векови. Нивната блиска врска со природата, силните социјални врски и духовните верувања ја формираат основата на нивната заедница. Од клучно значење е да се препознае и почитува културната разновидност и домородните знаења што ги поседуваат племиња како Боди. Треба да се направат напори да се поддржат нивните аспирации за зачувување на начинот на живот, грижа за животната средина и негување на нивното богато културно наследство.
Прочитајте повеќе тектови во Живот и Стил
Leave a Reply